Αστρολογικά φαινόμενα είναι όλα τα φαινόμενα της φύσης
που καταγράφονται επί χάρτου με τις θέσεις των πλανητών. Όπως το λέει η λέξη,
είναι μόνο «φαινόμενα». Πράγματα δηλαδή που απλώς φαίνονται πως είναι. Αλλά
είναι έτσι;
Τα φαινόμενα αυτά χωρίζονται σε κατηγορίες στην
Αστρολογία και αποκρυπτογραφούν, ή εξηγούν αν θέλετε τι συμβαίνει γύρω μας,
αλλά και σε όλον τον κόσμο που μας περιβάλλει. Μπορούν να μελετηθούν σε ατομικό
επίπεδο, αλλά και σε συλλογικό. Έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να εξετάζουμε
αστρολογικούς χάρτες ενός συμβάντος, ενός ατόμου, αλλά και ενός κράτους που
αποτελεί το σύνολο ατόμων που το πλαισιώνουν.
Ένα ατομικό ωροσκόπιο κρατάει όσο η ζωή ενός
ανθρώπου, συνήθως όχι μεγαλύτερο διάστημα από 90 έτη. Ενός κράτους όμως έχει
χρονική διάρκεια εκατοντάδων, ή και χιλιάδων ετών. Αν και για ένα κράτος είναι
κάπως δύσκολο να στοιχειοθετηθεί ένας παλιός χάρτης εκκίνησης του με ακρίβεια, μια
και τα στοιχεία γέννησης, χάνονται στο βάθος των αιώνων από προφανείς λόγους. Συνήθως
οι χάρτες των χωρών που έχουμε στα χέρια μας, έχουν να κάνουν με συμμαχίες και
συμφωνίες εκκίνησης τους που έγιναν κατά τη νεότερη ιστορία, τότε που για το
καθένα, ανοίχτηκε ένα νέο καθεστώς επάνω στο οποίο εξακολουθούν να πορεύονται.
Τα αστρολογικά φαινόμενα αποτελούνται από κύκλους κίνησης
των πλανητών. Ένας πλανήτης για να έρθει στην αρχική του θέση κάνει μία
διαδρομή, και επανερχόμενος στην αφετηρία του, κάθε φορά ανοίγει έναν νέο κύκλο
στη θέση του παλιού. Αυτό ισχύει, για κάθε πλανήτη.
Είναι ακριβώς όπως ο κύκλος της Νέα Σελήνης με την
Πανσέληνο (αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα για κάθε άλλον πλανήτη, ανάλογα το χρόνο
που κάνει για να διανύσει όλο το ζωδιακό και να επανέλθει στην αρχή του). Με τη
Νέα Σελήνη κάτι ξεκινά, με την Πανσέληνο βρίσκεται στο ζενίθ του, για να ολοκληρώσει
τελικά ότι ξεκίνησε με την επερχόμενη Νέα Σελήνη. Κάθε πλανήτης αρχίζει μια
πορεία, κάνει αντίθεση με την αρχική του θέση, και ολοκληρώνει τον κύκλο του στο
σημείο της αφετηρίας του.
Το δίπολο Σελήνης – Ήλιου είναι ότι σημαντικότερο
υπάρχει στον αστρολογικό χάρτη καί για τη ζωή στη Γη, αλλά και για την πορεία
του κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό ακριβώς και είναι τα λεγόμενα «Φώτα» στην
Αστρολογία, και δίνεται και τόση μεγάλη έμφαση σε αυτά.
Ο συνδυασμός των κύκλων όλων των πλανητών μεταξύ
τους σε έναν χάρτη, και μεταξύ των τωρινών τους θέσεων στο ουράνιο στερέωμα, συγκρινόμενων
με τον χάρτη που εξετάζουμε, δηλώνει και μας παρουσιάζει, την διαφορά των παρελθόντων
φαινομένων, σε σχέση με των τωρινών.
Και επειδή είναι αδύνατον ο συνδυασμός τους να
επαναλαμβάνεται ακριβώς στις ίδιες θέσεις κάθε επόμενη μέρα, εβδομάδα, χρόνο,
χρόνια, γι’ αυτό και εξελίσσονται πάντα τα συμβάντα με κάποιες ομοιότητες σε
σχέση με το χθες, συγκρινόμενα με το σήμερα ή το αύριο, αλλά και με διαφορές, ανάλογες
προς την αλλαγή των θέσεων τους. Αυτές οι αλλαγές, προσδιορίζουν, ή μας
δείχνουν την εξέλιξη.
Οι κύκλοι των πλανητών στο Ηλιακό μας σύστημα αφορούν
την κίνηση τους γύρω από ένα κέντρο που δεν είναι άλλο από τον Ήλιο. Χορεύουν γύρω του στον ουρανό αλλά όχι πάντα
στο ίδιο επίπεδο γιατί και ο Ήλιος, μαζί με όλο το Ηλιακό σύστημα κινείται (παρασέρνοντας
μαζί του στο χορό του όλους τους πλανήτες,) επίσης γύρω από ένα κέντρο, άγνωστο
ονομαστικά προς εμάς. Η κίνηση τελικά όλων των πλανητών σε κυκλική πορεία γύρω
από τον Ήλιο γίνεται σπειροειδώς. Δηλαδή σε κάθε επαναφορά τους στην προσδιοριζόμενη
ως αρχική τους θέση ανεβάζει τον κύκλο πορείας τους σε ένα άλλο, υψηλότερο
επίπεδο από το προηγούμενο του.
Υπό αυτήν την έννοια δεν υπάρχει ούτε αρχή, αλλά
ούτε και τέλος. Αυτό σημαίνει πως την κάθε αρχή, την σηματοδοτούμε εμείς όταν
την κατονομάζουμε. Δηλαδή όταν καταγράφουμε έναν χάρτη στιγμής, (της τωρινής ας
πούμε,) που αποτελεί τη γέννηση για κάτι. Μπορεί να είναι η γέννηση ενός
ατόμου, ενός συμβάντος, μιας επιχείρησης, ενός γάμου, μιας φιλίας, ή και
οποιασδήποτε μεταβολής σε κάτι άλλο από αυτό που υπήρχε ως τώρα.
Κάθε μεταβολή, οριοθετεί έναν χάρτη. Κάθε
δευτερόλεπτο αποτελεί έναν χάρτη. Γιατί κάθε στιγμή, μεταβάλλεται στο χρόνο μια
και τίποτα ποτέ δεν μένει στατικό. «Τα πάντα ρει»! Καταγράφοντας μια δεδομένη στιγμή,
έχουμε στα χέρια μας μια εκκίνηση προς εξέταση, την οποία μέσω του χάρτη της, μπορούμε
να διαβάσουμε και να δούμε τις δυνατότητες εξέλιξης της μέσα στο χρόνο. Είναι
με λίγα λόγια ένας σπόρος προς επώαση και ανάπτυξη.
Τα φαινόμενα που καταγράφονται για το «διάβασμα» της
πορείας του είναι οι όψεις των πλανητών μεταξύ τους, ο συνδυασμός τους με τη
Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο του κάθε μήνα, οπωσδήποτε όταν η Νέα Σελήνη και η
Πανσέληνος είναι και έκλειψη Ηλίου ή Σελήνης, μελετώντας τα επάνω στον αρχικό
χάρτη του συμβάντος, ή της γέννησης ατόμου, κατάστασης, συμφωνίας, κράτους.
Υπάρχει ένας παθητικός, κι ένας ενεργητικός τρόπος
διαχείρισης των ανωτέρω αστρολογικών φαινομένων. (Όψεων, Εκλείψεων, ή μόνο
Πανσελήνων και Νέων Σεληνών).
Ο Παθητικός, έχει να κάνει με το να εισπράττουμε τα
αποτελέσματα των συμβάντων.
Ο Ενεργητικός, με το να δρούμε και να συνδράμουμε με
αυτά, ή ως προς αυτά.
Στον παθητικό τρόπο μαθαίνουμε από την Αστρολογία μέσω
των φαινομένων «τι» προτίθεται να συμβεί και «αν δεν μας αρέσει», προσπαθούμε
να το αποτρέψουμε.
Στον ενεργητικό, μαθαίνουμε πάλι τι προτίθεται να
συμβεί, και κάνουμε κάτι για να «ταΐσουμε» λέμε τους πλανήτες, (αν δεν μας
αρέσει) ώστε να μετριάσουμε την επιρροή του.
Τίποτα από τα δύο δεν είναι όμως αρκετό, όπως κι αν
το δούμε….
Στην πρώτη περίπτωση δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται και
πάμε να φυλαχτούμε από κάτι, φοβούμενοι τα αποτελέσματα του οπότε κάνουμε τα
πάντα για να το αλλάξουμε, (ή έστω προσπαθούμε), ενώ στη δεύτερη, πάμε να
ξεγελάσουμε αυτά που πρέπει να γίνουν, (που θα γίνουν ούτως ή άλλως,) θεωρώντας
πως μπορούμε να χειραγωγήσουμε το σύμπαν.
Η Αστρολογία, μαθαίνουμε πως έχει να κάνει με το «τι
θα μας συμβεί», θεωρώντας πως αυτό έχει μεγάλη σημασία για μας γιατί αν ξέρουμε
τι θα μας συμβεί, πιστεύουμε πως μπορούμε και να το αλλάξουμε. Αυτό όμως που δηλώνουν τα άστρα για μας, είναι αυτό
απλά που γίνεται. Τίποτε άλλο. Που γίνεται, ή θα γίνει έτσι κι αλλιώς, επάνω
στο οποίο δεν έχουμε καμία δικαιοδοσία.
Η Αστρολογία, είναι κάτι πολύ περισσότερο, και πολύ
μεγαλύτερο από το «τι θα γίνει», ή «τι θα πάθουμε». Στη χειρότερη, θα
πεθάνουμε. Μα….θα πεθάνουμε ούτως ή άλλως, από τη στιγμή που έχουμε γεννηθεί… Η ουσία δεν είναι το «πότε θα πεθάνουμε», αλλά, το «πως
θα ζήσουμε». Ή καλύτερα, το πως ζούμε κάθε μέρα.
Έχει να κάνει απλά, με τις «καιρικές συνθήκες του
ουρανού».
Για μας ατομικά, για ένα συμβάν, για μία σχέση, για
μία επιχείρηση, για ένα κράτος. Οι καιρικές αυτές συνθήκες, δεν είναι εκεί για
να τις αποτρέψουμε. Όταν βρέχει, δεν προσπαθούμε να σταματήσουμε τη βροχή να
υπάρχει στον κόσμο και στη ζωή μας, αλλά δίνουμε προσοχή στο να μάθουμε να
περπατάμε παρ’ όλη τη βροχή, αλλά και βρίσκουμε λύσεις στη ζωή μας με αυτήν
παρούσα, όλο το διάστημα που θα κρατήσει η μπόρα. Γιατί καμιά καιρική συνθήκη
δεν κρατά για πάντα, όπως και οτιδήποτε άλλο άλλωστε.
Χρειάζεται να στραφούμε στον εαυτό μας, να ασχοληθούμε
με την αυτογνωσία, να μάθουμε για μας, να μελετήσουμε την ανθρώπινη ύπαρξη,
ώστε να φτάσουμε σε ένα σημείο της ζωής μας, να μην επηρεαζόμαστε …. από τον
καιρό εκεί έξω….
Να μάθουμε πως και θα βρέξει, και θα ρίξει χαλάζι,
και θα κάνει λιακάδα, και θα’ χει και συννεφιά, και νηνεμίες, και τυφώνες, και πλημμύρες…
Αυτή είναι η ζωή…
Χρειάζεται να μάθουμε να διαβάζουμε τα σημάδια. Και
να νιώθουμε την κάθε καταιγίδα που πλησιάζει, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι
να την αντιμετωπίζουμε με ασφάλεια. Ασφάλεια σημαίνει να ακούμε τα δελτία
καιρού, και να κοιτάζουμε τη ζωή μας από μέσα μας. Στο πως μας ωφελεί η κάθε
μπόρα που έρχεται, και τι μας δίνει.
Όλα είναι για μας. Όλα, για να αναγνωρίζουμε τον
εαυτό μας. Τίποτα δεν είναι δυνατότερο μας, αλλά πως θα το καταλάβουμε αν δεν
περνάμε μέσα από φουρτούνες κάθε τόσο; Η ζωή είναι μία συνεχής μάχη. Και σε
κάθε κερδισμένο πεδίο έχουμε χρόνο να ξαποσταίνουμε μόνο για λίγο. Το επόμενο
πρωί, μας περιμένει μια ακόμα δοκιμασία, ίσως μεγαλύτερη και δυσκολότερη από
την προηγούμενη.
Μέσα από τις δυσκολίες, και από τις λύσεις που
βρίσκουμε στη διαχείριση κερδίζουμε τον εαυτό μας. Τις αξίες μας. Τη δύναμη
μας. Τις ικανότητες να αναπτυσσόμαστε στην πορεία, ελισσόμενοι μέσα από οποιεσδήποτε
συνθήκες, δίχως να ματώσει ούτε ρουθούνι…
Αυτό σημαίνει το να ωριμάσουμε στην πορεία
διανοητικά, αλλά και συναισθηματικά. Να ανακαλύψουμε τις πραγματικές αξίες της
ζωής, και την αληθινή ηθική, που μονάχα γι’ αυτά αξίζει να αγωνιζόμαστε.
Να καταλάβουμε, πως δεν είμαστε ο χάρτης μας, αλλά
αφού είμαστε εδώ, έχουμε την ευθύνη να σταθούμε από πάνω του, ώστε να
μπορέσουμε να τον διαχειριστούμε. Τα όπλα μας, βρίσκονται μέσα σε αυτόν τον
χάρτη. Όπλα τα οποία πρέπει να ανακαλύψουμε μέσω της αυτογνωσίας μας.
Γι’ αυτό και ο καθένας μας είναι μοναδικός. Γιατί
έχει μοναδικό συνδυασμό πλανητών στο χάρτη του οπότε δεν μπορούμε όλοι να
φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Το σύστημα αξιών, η ηθική, εμείς, το πραγματικό εμείς,
για όλους μας είναι το ίδιο. Αυτό που πρέπει να λειτουργήσουμε όμως εδώ, και
έξω στον κόσμο στις συναλλαγές μας μαζί του, είναι η μοναδικότητα των χαρισμάτων
μας που προκύπτουν μέσα από τον διαφορετικό χάρτη που έχει ο καθένας μας. Αυτά
πρέπει να αναπτύξουμε, ακριβώς μέσα από τις ονομαζόμενες δυσκολίες της ζωής μας.
Ακούμε λοιπόν τα δελτία καιρού, (τα αστρολογικά
άρθρα των φαινομένων της κάθε δεδομένης στιγμής, ή του επικείμενου μέλλοντος),
και συμπράττουμε με αυτά. Δεν πάμε κόντρα. Δεν τα αγνοούμε και κυρίως, δεν πάμε
να τα αλλάξουμε. Δεν μπορούμε…
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι έχουμε τη
δυνατότητα να τα διαχειριστούμε, όχι μέσα από την ανθρώπινη ύπαρξη των
αδυναμιών και ελαττωμάτων μας, αλλά από αυτό που προτιθέμεθα να αναπτύξουμε… Η
ανάπτυξη μας είναι το παν στη ζωή μας, και όχι να αποφεύγουμε το αναπόφευκτο
των εξωτερικών φαινομένων.
Θαρραλέος είναι αυτός που μπαίνει στη μάχη, στην
κάθε μάχη της ζωής του. Όχι αυτός που λιποτακτεί, ή προσπαθεί να χειραγωγήσει
τη μοίρα του. Από ποια θέση; Από την ανθρώπινη που τον περιορίζει;
Ζούμε σε έναν κόσμο αναλώσιμων αριθμών. Γιατί αυτό
είμαστε. Αριθμοί μόνο. Όχι άνθρωποι. Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα που μας
χειραγωγούν κάθε μέρα και προσπαθούν να μας κάνουν να νιώθουμε σκλάβοι, και το’
χουν κατά μεγάλο μέρος δυστυχώς καταφέρει…
Η μάχη όμως, είναι ατομική. Όχι συλλογική. Και
σίγουρα όχι εξωτερική μέσω των όπλων. Ζούμε σε μια κόλαση, που για να ξεφύγουμε
από αυτήν, πρέπει να καταλάβουμε το ατομικό παιχνίδι που παίζεται εις βάρος
μας. Γίνεται συλλογικό, και φαντάζει συλλογικό, ακριβώς επειδή δεν το
αντιμετωπίζουμε ο καθένας μας ατομικά…
Η Αυτογνωσία είναι ο δρόμος, και η Αστρολογία,
μπορεί να λειτουργήσει ως ένα παρακλάδι της. Δεν μπορούν όλοι να πάνε κατ’
ευθείαν στην Αυτογνωσία αλλά κάποιοι, μπορούνε μέσα από τον αστρολογικό τους
χάρτη να ξεκινήσουν να αναγνωρίζουν αυτό….που δεν είναι, και όχι αυτό που
είναι. Δεν είμαστε ο χάρτης μας! Το λέμε χιλιάδες φορές, και θα εξακολουθούμε
να το λέμε!
Αλλά για να δούμε ότι στη ουσία μας, δεν είμαστε ο
χάρτης μας, θα πρέπει να θεωρήσουμε αρχικά, πως ναι, λειτουργούμε ανταποκρινόμενοι
μέσα από τα χαρακτηριστικά του σε αυτόν τον κόσμο. Ανταποκρινόμαστε με τις
όψεις και τη χροιά των πλανητών στις θέσεις που βρίσκονταν την στιγμή της
γέννησης μας, σε ότι κι αν μας συμβαίνει γιατί μας είναι άγνωστο τι πραγματικά
είμαστε...
Και ενώ δεν είμαστε ο χάρτης μας, δεν μπορούμε να το
καταλάβουμε, αν πρώτα δεν εξετάσουμε τι είμαστε ήδη. Το ότι έχουμε γίνει ο
χάρτης μας, αν το δούμε πεντακάθαρα, τότε θα μας κάνει να καταλάβουμε πως
είμαστε έξω από αυτόν. Όχι νωρίτερα… Αλλά είπαμε. Δεν κοιτάμε ποτέ εμάς.
Κοιτάμε έξω. Κατά βάση, δεν ξέρουμε τίποτα για μας…
Να πάρουμε ως δεδομένο ότι τα χαρακτηριστικά αυτά τα
έχουμε γιατί αρχικά, είμαστε αυτό που έχουμε γίνει επηρεαζόμενοι από το
περιβάλλον από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, αφού δεν μάθαμε ποτέ τίποτε άλλο.
Ούτε για εσωτερικότητα, ούτε για τίποτα από αυτά. Η στιγμή της γέννησης μας,
μας καθόρισε, ή αν θέλετε μας «σφράγισε» να λειτουργούμε μέσα σε αυτά τα
πλαίσια μόνο, που σε συνδυασμό με το οικία μας περιβάλλον, γίναμε αυτό που
θεωρούμε ότι είμαστε σήμερα. Τα «δύσκολα» κομμάτια του χάρτη μας είναι αυτά που
πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε, όχι όμως να τα παίρνουμε ως δεδομένα,
θεωρώντας ότι σε κάποια ζητήματα είμαστε προβληματικοί. Έλεος!
Διαχειριζόμενοι αυτά που έχει ο χάρτης, πρέπει να
δούμε ότι τα έχουμε, και σε ποιο βαθμό, που γι’ αυτό χρειάζεται να κοιτάξουμε
μέσα μας. Να αναγνωρίσουμε όλα μας τα χαρακτηριστικά κατ’ αρχήν. Γι αυτό
ονομάζεται και χάρτης: Γιατί έχουμε έναν χάρτη θησαυρού στα χέρια μας που
πρέπει να ανακαλύψουμε… Αλλά πρέπει να φτάσουμε στο βάθος αναγνώρισης των
χαρακτηριστικών μας. Σε ποιες φάσεις λειτουργούμε έτσι και γιατί. Να «μας
δούμε». Ακόμα και όσα δεν μας αρέσουν για μας που προσπαθούμε να τα κρύψουμε
από τους άλλους. Πρέπει, να αποδεχτούμε ότι έχουμε, όλα τα θετικά που ξέρουμε,
τα αρνητικά που κρύβουμε, αλλά και τα πολύ χειρότερα και υπέροχα που όμως
αγνοούμε.
Μόνο έτσι μπορούμε να φτάσουμε κάποια στιγμή να
διαπιστώσουμε βιωματικά πια οι ίδιοι, πως βρισκόμαστε έξω από αυτόν τον χάρτη
και πως οι πλανήτες, αποτελούν μόνο έναν τρόπο ανταπόκρισης στο περιβάλλον, που
όμως έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη δυνατότητα, του να επιλέγουμε συνειδητά
με ποιες λειτουργίες θέλουμε να δρούμε εξωτερικά.
Γι’ αυτό και υπάρχουν διαβαθμίσεις λειτουργίας των
ζωδίων. Δεν είναι όλοι οι Σκορπιοί εκδικητικοί, ούτε όλοι οι Παρθένοι
εκνευριστικοί, και όλοι οι Καρκίνοι γκρινιάρηδες. Το θέμα είναι το πως
δουλεύουν, σε πιο βαθμό, και από τι εξαρτάται στην δική μας ατομική ζωή, η κάθε
διαστρεβλωμένη έκφραση του κάθε ζωδίου, ή η κάθε ανώτερη του λειτουργία, που
κανείς δεν την εξετάζει και αυτό ειλικρινά με θλίβει πολύ…
Όσοι άνθρωποι διέπρεψαν στην ιστορία είχανε
«δύσκολους» χάρτες; Ακριβώς γιατί παράγεται έργο μέσα από τη δυσκολία. Αυτό
σημαίνει πως την ύστατη σημασία έχει η διαχείριση, και η επιλογή. Επιλέγουμε
αγαπητοί μου που θα είμαστε. Ποιοι θέλουμε να είμαστε. Ποιοι θέλουμε να
γίνουμε. Δεν γεννιόμαστε! Επιλέγουμε την δυστυχία, όπως επιλέγουμε και το αν
θέλουμε να είμαστε ευτυχείς. Επιλέγουμε, όχι τι θα ζήσουμε, αλλά πως θα
διαχειριστούμε ότι ζούμε, κι αυτό, την κάθε στιγμή…
