Η όψη
τετραγώνου είναι πανδύσκολη και παντοδύναμη γιατί εμπεριέχει μία σύγκρουση ανάμεσα σε δύο
αντιμαχόμενα μέρη που αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε. Έτσι μας αναλώνουν στη μάχη τους, κλέβουν την προσοχή και
άρα την ενέργεια μας, και μας καθιστούν ανίκανους να αντιδράσουμε.
Έτσι
λουζόμαστε ότι εμφανίζεται εξωτερικά θεωρώντας το ξένο, νιώθοντας πως μας επιβάλλεται
με αυταρχισμό και καταναγκασμό, κάνοντας μας να νιώθουμε το λιγότερο δυστυχείς. Η μάχη αυτή όμως είναι εκτός από εξωτερική που φαίνεται, και εσώτερη την οποία αγνοούμε. Γιατί έχει προηγηθεί ήδη μέσα μας μια σύγκρουση, για να φτάσει να εκδηλωθεί στις εξωτερικές καταστάσεις. Αυτό είναι και το μυστικό της...
Χρειάζεται να κατανοήσουμε λοιπόν πως κάθε αντιπαράθεση, κόντρα, ή και δυστυχία στο περιβάλλον μας με τους ανθρώπους, τις καταστάσεις και
τα πράγματα που εμφανίζονται, έχει ξεκινήσει από μια πάλη εντός μας.
Με αυτό ως βάση, στοχαζόμαστε ώστε να ανακαλύψουμε, ποια είναι τα δύο ξέχωρα κομμάτια μας που πολεμούν και γιατί. Αντιλαμβανόμαστε οπότε στην πορεία (μέσα από αυτήν την εσωτερική δράση,) τα θέλω, και των δύο εμπλεκομένων χωριστά, και τελικά, αποδεχόμαστε τη διαφορετική θέση τους, ως αναγκαία συνθήκη
δική μας, γιατί και τα δύο, δικά μας είναι, Έτσι ξεκινάμε.
Μετά, τα παντρεύουμε
με δημοκρατικές διαδικασίες, παροτρύνοντας τον εαυτό μας να λειτουργήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνει το χατίρι και του ενός, και του
άλλου, χωρίς να χρειάζεται σόνι και καλά να βασιλέψει μονάχα ένα από τα δύο μέρη ως ο απόλυτος μονάρχης.
Στη
σύμπραξη αυτή κρύβεται η δυνατότητα της λύτρωσης για μας, αλλά και η διαχείριση της όψης, που εξ' αρχής ήταν και ο σκοπός της. Γιατί έχουμε
εμπλουτιστεί και κατανοήσει, πως αποτελούμαστε από πολλά διαφορετικά κομμάτια,
(που ανά δύο κάθε φορά μάχονται μέσα μας,) τα οποία χρειάζεται να πάψουν να παλεύουν
για επικράτηση και μάλιστα στο δικό μας γήπεδο.
Ο φωτισμός
τους, μας κάνει ικανούς να αγκαλιάσουμε κάθε κόντρα τους, ενώ η αναγνώριση και αποδοχή τους, να στοχεύσουμε
σε μια έκφραση τους τέτοια, που να μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις δυό τους δυνάμεις και μάλιστα από
κοινού. Αυτή η συζυγία γίνεται τόσο παραγωγική, που πλέον αντί να λειτουργεί εναντίον μας, μπορεί να μας κάνει ικανούς να διαπρέψουμε, σε όποιο πεδίο κι αν αποφασίσουμε να την θέσουμε σε εφαρμογή.
Οι
ενέργειες κάνουν μια φυσιολογική εμφάνιση η οποία δεν μπορεί να αναχαιτιστεί. Εμείς
είμαστε αυτοί όμως που ορίζουν (όχι τις ενέργειες για το αν πάψουν να
υφίστανται, αυτό είναι αδύνατον, αλλά) τη διευθέτηση τους ως ροοστάτες με ένα
τηλεκοντρόλ στο χέρι, που ρυθμίζει την ένταση, αλλά και την κατεύθυνσης τους, για να επέλθει ένα πρακτικό και παραγωγικό αποτέλεσμα.
Με τις όψεις τετραγώνου, αν καταφέρουμε να τις διαχειριστούμε, και μάλιστα σωστά, γινόμαστε ικανοί ακόμη και για θαύματα.
