H Αστρολογία, είναι μία γλώσσα για μένα. Μία συμπαντική γλώσσα
μέσα από την οποία αποσαφηνίζουμε εμάς, τον εαυτό μας εσώτερα, τον κόσμο γύρω
μας, το σύμπαν.
Μέσα από έναν αστρολογικό χάρτη μπορούμε να δούμε τις
λειτουργίες μας.
Αυτές που αναγνωρίζουμε, αλλά και όλες τις άλλες που παίρνουμε
αρχικά μέσα από τους συνδυασμούς των πλανητών και τις θέσεις τους αλλά μόνο ως
αφορμή πληροφόρησης. Στη συνέχεια, χρειάζεται επιπλέον εσωτερική εργασία. Μας
δίνεται στα χέρια λοιπόν μία δυνατότητα επάνω
στην οποία κατόπιν χρειάζεται να εμβαθύνουμε όσων αφορά τα νοήματα της, για να
αντιληφθούμε αν, και σε ποιες περιπτώσεις ισχύουν οι πληροφορίες αυτές, ακόμα
και για πράγματα που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν θα μπορούσαμε να
εξετάσουμε χωρίς αυτήν την αφορμή. Η αφορμή αυτή είναι η Αστρολογία και ακριβώς
έτσι οι πλανήτες πια, γίνονται για μας ένα βοήθημα αυτογνωσίας.
Κοιτάμε τι έχουν να μας πουν μεν, χωρίς όμως να αποδεχόμαστε
τα πάντα «επειδή τα λέει έτσι» δε. Εμείς είναι που «έτσι» τα καταλαβαίνουμε κι
αυτό, μόνο στο κάθε τώρα μας. Αργότερα, το ίδιο ακριβώς πράγμα μπορούμε να το
κατανοήσουμε από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά. Γιατί ένας αστρολογικός χάρτης
για να αναλυθεί ολόκληρος, χρειάζεται τόσο χρόνο, όσο κρατάει όλη μας η ζωή.
Γιατί αυτή η καταγραφή της στιγμής της γέννησης μας μπορεί
να αποτυπώνεται ως ένα στατικό γράφημα, όμως περιλαμβάνει μέσα της πολύμορφη,
πολυεπίπεδη ερμηνεία. Έχει λοιπόν τόσες πολλές εκφάνσεις, όσα και τα επίπεδα δυνατότητας
της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Αφορά την εξωτερική ζωή με τα συμβάντα της, την
συναισθηματική μας κατάσταση, την νοητική φόρμα μέσα από την οποία αλληλεπιδρούμε
προς το εξωτερικό περιβάλλον, αλλά και αυτήν με την οποία συλλαμβάνουμε
αποτυπώσεις «εμπνεύσεων», που ουδεμία σχέση έχουν με τον εξωτερικό κόσμο που
ήδη γνωρίζουμε, αλλά που θα μπορούσαμε μόνο μέσα από αυτές εφαρμόζοντας κάποια
πράγματα να μπορέσουμε να τους δώσουμε μορφή έξω, στον αντικειμενικό κόσμο που
θα τις αναγνωρίζουν και θα τις βλέπουν πλέον και όλοι οι άλλοι.
Ακόμα, αφορά την ψυχολογική μας κατάσταση, τις τάσεις μας
στην υγεία και που οφείλονται αυτές, ή, πως ενεργοποιούνται, τους γονείς μας
και τις τάσεις που μας αποτυπώθηκαν από το πατρικό οικογενειακό μας περιβάλλον,
αλλά και το περιβάλλον της οικογένειας που οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Την πατρίδα
μας ως καταγωγή. Τις προοπτικές μας όσον
αφορά την οικονομική μας κατάσταση, τα ταλέντα μας, τους χώρους στους οποίους
θα μπορούσαμε να εργαστούμε αλλά και το εργασιακό μας αντικείμενο. Τους
ανθρώπους που έλκουμε ή ακόμα και αυτούς που μας έλκουν. Πως είμαστε με τους
φίλους μας. Τα συμπλέγματα μας. Τα ενδιαφέροντα μας. Τις αναζητήσεις μας. Τις
δυνατότητες μας.
Τα μόνα που δεν μπορεί να μας πει ένας χάρτης είναι αν
είμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι, αλλά και το βαθμό συνείδησης τον οποίο
τελικά θα αναπτύξουμε. Γι’ αυτόν ειδικά όμως μπορεί να μας υποψιάσει, μόνον
όμως ως προς τις προοπτικές ή τις δυνατότητες μας, άσχετα το πως τελικά οι ίδιοι θα καταλήξουμε.
Άπειρες φορές συναντάμε χάρτες εγκληματικών να θυμίζουν αυτούς που διέπρεψαν ως
ειρηνοποιοί αυτοί του κόσμου, όπως και χάρτες ανθρώπων με σοβαρά διανοητικά
προβλήματα, να ομοιάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό με τους χάρτες ανθρώπων που
αποδειχτήκαν πραγματικά μεγαλοφυΐες.
Έχει να κάνει με αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω όσων αφορά την
πολυδιαστατικότητα των πεδίων αποσαφήνισης και γνώσης. Αν ένας άνθρωπος
λειτουργήσει στις χαμηλές κλίμακες το ολογράφημα του σημαίνει, πως
επικεντρώνεται σε μία συγκεκριμένη σκάλα, οπότε αυτήν μόνο θα βιώνει.
Αν όμως ένας άλλος άνθρωπος περάσει από αυτήν, γνωρίσει την
ανώτερη της, και την αμέσως επόμενη κοκ τότε, έχει τη δυνατότητα προχωρώντας,
να φτάσει ακόμα σε πολύ ανεβασμένα επίπεδα λειτουργίας του οπότε τότε
πραγματικά μπορεί και να διαπρέψει. Κι αυτό ισχύει για τον καθένα μας. Υπό
αυτήν την έννοια ορίζουμε εμείς τη μοίρα μας. Παιδιά από ορφανοτροφεία έγιναν
και κατά άλλα ήσυχοι χαμηλών τόνων πολίτες, άλλοι κατάφεραν και μορφώθηκαν
πολύ, άλλοι έγιναν άστεγοι, μόνοι και δυστυχισμένοι, άλλοι έπεσαν στα
ναρκωτικά, άλλοι κατέληξαν φυλακή, άλλοι αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή βοηθώντας
άλλους ανθρώπους…
Κάθε κομμάτι μέλλοντος του καθένα λοιπόν αφορά τις
δυνατότητες, σε συνδυασμό με τις συνθήκες, και πως αυτό το δίπτυχο λειτούργησε
σε ψυχολογικό επίπεδο είναι και που δείχνει, τον τομέα του κάθε ανθρώπου και τη
ζωή που τελικά επιλέγει και κάνει.
Βάση των δυνατοτήτων λοιπόν για άλλους η κατάληξη αφορά την
τέχνη, γι’ άλλους τη μουσική, γι’ άλλους την κοινωνικότητα, τα ταξίδια, την
εξερεύνηση, τη γραφή, την οικογενειακή μονάχα ζωή, τη συμπόνια, την εσωτερική
αναζήτηση, τη μαγεία, την επιστήμη, τον μυστικισμός, τη θρησκεία, και τόσα που είναι άπειρα… Όλα έχουν όλες τις
διαβαθμίσεις μέσα τους. Από την πρώτη χαμηλότατη έκφανση, μέχρι την
πανανθρώπινη εκδοχή της. Τότε, που κάποιοι άνθρωποι ξεπερνούν τις σωματικές
δυνατότητες, τα διανοητικά όρια, τα ανθρώπινα συναισθήματα αλλά και γενικότερα
τα όρια ακόμα, και όλου του εξωτερικού κόσμου, παραμένοντας μεν οι ίδιοι ως απλοί
καθημερινοί άνθρωποι, αλλά μέσα τους όμως, ζουν καί σε άλλες σφαίρες δυνατότητας
της ανθρώπινης συνείδησης.
Από ένα σημείο και μετά ειδικά αν βιώσουν πως τελικά οι
ίδιοι, (και ο καθένας μας) βρίσκονται στην ουσία εκτός του χάρτη, διαπιστώνεται
και επακριβώς γιατί μπορούμε να λειτουργήσουμε σε πολλές σκάλες, ή ως
δυνατότητα πάντα και σε όλες τις σκάλες, της δικής μας προσωπικής αποτύπωσης. Όλοι
οι σπόροι έχουν την δυνατότητα να γίνουν δέντρα!
Για μένα σήμερα, κάθε ένας άνθρωπος, θα έπρεπε (ίσως) να
μάθαινε τα περι αστρολογίας ατομικά για έναν και μοναδικό σκοπό ως αναγκαιότητα:
Για να ανυψωθεί ο ίδιος και μόνο! Να κατανοήσει το είναι του, τον εαυτό του, τη
ζωή του και τις αιτίες της, να ξεπεράσει τα ψυχολογικά ανθρώπινα του
μπλοκαρίσματα, να επεκτείνει τα όρια του, να βρει τον σκοπό του στη ζωή. Γιατί
ο καθένας μας γεννήθηκε για να εκπληρώσει τον δικό του ατομικό σκοπό, ζώντας
μέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων. Χρειάζεται, ο καθένας μας να αναπτύξει αυτά για τα
οποία γεννήθηκε, και μόνο αυτός μπορεί να γίνει ειδήμων επάνω τους. Μας έχει
φάει η απομίμηση σαν επιδημία λες και γεννηθήκαμε καρμπόν. Με αυτό, να είναι
πράγματι ένα από τα μεγάλα μου παράπονα…
Γιατί γεννιέσαι μόνος, ζεις μόνος, και φεύγεις μόνος. Είναι
καθαρή ψευδαίσθηση η αντίληψη πως είμαστε «παρέα» όλοι εδώ…
Η Αστρολογία λοιπόν, βοηθά στην αυτογνωσία αν την δεις εσύ ο
ίδιος έτσι. Όχι νωρίτερα. Νωρίτερα, θα θέλεις να μαθαίνεις μονάχα τι θα σου
συμβεί αύριο, ενώ η ουσία είναι να μάθεις πραγματικά ποιος είσαι σε όλες σου
τις εκφάνσεις. Επίσης, να ανακαλύψεις την πορεία της ζωής σου, την οποία
χρειάζεται να ακολουθείς οικιοθελώς χωρίς να προκαλείς αντιστάσεις γιατί τότε,
σαμποτάρεσαι και υποφέρεις, νομίζοντας πως φταίει η κρίση, οι άλλοι, ο άδικος
κόσμος στον οποίο γεννήθηκες.
Η Αστρολογία πάει πολύ μακριά… Πόσο, δεν έχω ακόμα η ίδια
ανακαλύψει αλλά κάθε μέρα, είμαι και ένα βήμα παραπέρα. Γιατί η ίδια η ζωή σε
συνάρτηση με τις τάσεις του εαυτού μας, είναι αυτό που λέμε οι διελεύσεις των
πλανητών, που για να τις καταλάβεις σε συνδυασμό με το χάρτη σου, πρέπει να
αποδεχθείς τον εαυτό σου σαν ένα κομμάτι ενός όλου, μέσα στο οποίο πρέπει να
μαθητεύσεις στο να προχωράς και να ζεις εξελισσόμενος καθημερινά. Να
αναγνωρίζεις κάθε φορά νέα και καινούρια πράγματα. Οι λεγόμενες
συνειδητοποιήσεις, ή τα μικρά σαμάντι όπως ονομάζονται.
Η Αστρολογία για μένα, είναι καθαρά ατομική. Κανείς δεν
μπορεί να σου πει τι είσαι κάθε φορά, αλλά ούτε και πως ακριβώς νιώθεις. Και
πρέπει να θυμάσαι πάντα πως ο μόνος τελικά υπεύθυνος για τον εαυτό σου είσαι
μονάχα εσύ. Γι’ αυτό, μην αφήνεις κανέναν και ποτέ να αποφασίζει για σένα…
