Ήλιος, Σελήνη, Κρόνος, οι ρυθμιστές του Χάρτη & της Ζωής μας

Για να μπορέσουμε να είμαστε ο εαυτός μας (ο Ήλιος μας), το πρώτο βήμα είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα φοβικά συναισθήματα, την ανασφάλεια, αλλά και την ανεπάρκεια που μας διακατέχει (της Σελήνης μας). 

Το δεύτερο και πιο σημαντικό βήμα, είναι να κατανοήσουμε πως όλα τα δεσμά αλλά και τα ζόρικα ζητήματα (του Κρόνου στο χάρτη μας), τα κρατάμε οικειοθελώς χωρίς να είναι άσχετα με εμάς.

Τα όρια που βάζουμε τις περισσότερες φορές είναι ασυνείδητα. Και ενώ πιστεύουμε πως προέρχονται από το περιβάλλον, στην ουσία είναι δικά μας, που τα κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας, και από το περιβάλλον που μεγαλώσαμε. 

Βγαίνοντας στην κοινωνία, η εκπαίδευση συνεχίστηκε γιατί το σύστημα στην αρένα της ζωής, μας έμαθε να ζούμε ως πειθήνιοι πολίτες, στερημένοι από την προσωπική μας ευτυχία η οποία δεν το αφορά…

Και ενώ γενικότερα η κοινωνία συντηρείται από τους πολίτες, οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουμε πως αποτελεί τη σκηνή της εκπαίδευσης μας. Υπάρχει απρόσωπα ως άρρητος κριτής να μας χειραγωγεί σαν φάντασμα, κρυμμένο πίσω από τα πάντα...

Όλη η καταπίεση που βιώνουμε ως ενήλικες προέρχεται από την γαλούχηση μας, με το σύστημα στο παρόν να αντανακλά τη δική μας εσωτερική καταπίεση, καθώς μας προτάσσει τους κανόνες που μας εκπαίδευσε να υπηρετούμε.

Προσπίπτει όμως στη χαρά μας, κάνοντας μας να νιώθουμε την έλλειψη της. Γιατί αντιλαμβανόμαστε (ως ο Ήλιος μας που είναι η αληθινή, ελεύθερη Συνείδηση μας), πως περιοριζόμαστε, κι εκεί κρύβεται η αιτία όλων των παθών μας. Έτσι θεωρούμε πως τα δεσμά προέρχονται από τους άλλους, που και οι ίδιοι όμως έχουν υποστεί παρόμοια υποσυνείδητη εκπαίδευση με εμάς.

Και ενώ η κοινωνία μιλά στις συναισθηματικές μας ελλείψεις, (στη Σελήνη μας, που μόνιμα ανταποκρινόμενη στο φόβο νομίζει πως προσπαθεί να μας προστατεύσει), εμείς θεωρούμε πως οι κανόνες είναι της κοινωνίας. Έτσι η συμπεριφορά μας γενικότερα με όλους τους κανόνες της, (ο Κρόνος), είναι μία ολόκληρη στάση ζωής, που έχουμε υιοθετήσει απέναντι στα πράγματα που χρειάζεται  να υποστούμε.

Δεν ευθυνόμαστε άμεσα για τα δύσκολα που περνάμε, αλλά αφού βρίσκονται στη ζωή μας, προορίζονται για μας. Αυτό είναι που χρειάζεται πραγματικά να το χωνέψουμε καλά και να το πάρουμε απόφαση.

Αποτελούν συνέπειες του να ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη φυλή, χώρα και οικογένεια. Μαζί με όλα τα προσωπικά μας ζητήματα συμπληρώνουν στο σύνολο τους όσα χρειάζεται να διεκπεραιώσουμε και να λύσουμε. Ό,τι ζούμε είναι για να ωριμάσουμε και να γίνουμε master του είδους, ακριβώς για να δούμε πως κατέχουμε τις συγκεκριμένες ικανότητες που απαιτούνται.

Εδώ αναδύεται η δυνατότητα μιας σοφής διαχείρισης ώστε να υπάρχουμε στο περιβάλλον ικανοποιημένοι χωρίς να είμαστε δυστυχείς. Αυτή έρχεται από τον Δάσκαλο Κρόνο και όχι τον Κρόνο Καταπιεστή.

Να μάθουμε να ζούμε μαζί με τις δυσκολίες της ζωής (στις στερημένες αρχικά από χαρά καταστάσεις) και να δρούμε με τέτοιον τρόπο, ώστε να αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα τους, αλλά και το όφελος που θα προκύπτει από αυτές. Τότε θα αξίζει να αγωνιζόμαστε γιατί θα ξέρουμε τους λόγους, οπότε θα απέχουμε κατά πολύ από την αίσθηση της ματαιότητας που τώρα βιώνουμε…

Να ξεχωρίσουμε τι πιστεύουμε μέσα μας πως απαιτεί η οικογένεια, το σύστημα, η κοινωνία, ή το κράτος από εμάς, που αν δεν συμφωνεί (παρά την όποια ταλαιπωρία μας) με βαθιά ικανοποίηση, που το δεχόμαστε ως απαραίτητη αναγκαιότητα, να μάθουμε να το αποκρούουμε. 

Αλλά να γνωρίσουμε και τι απαιτεί αντικειμενικά η ζωή να πράξουμε, (ο Ήλιος μας), ώστε μέσα από τον προσωπικό μας νόμο να δρούμε. Πολλές φορές, βάζοντας στην άκρη τα θέλω των παρορμήσεων (τον Άρη μας), ή αυτά που ερωτοτροπούν με εμάς (την Αφροδίτη μας) και τα θέλουμε για την καλοπέραση του κορμιού μας (που είναι ο Ωροσκόπος). 

Είναι αναγκαίο να ορίζουμε τα προσωπικά ατομικά μας όρια προς την κοινωνία και προς τους ανθρώπους. Αλλά, και προς το εγώ μας (το εγωιστικό κομμάτι μέσα μας), δρώντας με την ατομική μας ταυτότητα (την καθοδήγηση του Ήλιου).

Καθώς θα αφουγκραζόμαστε το κάθε μάθημα ζωής, να αποκλείουμε κανόνες και άχρηστους περιορισμούς με τίμημα την ατομική μας ελευθερία, μόνο για να είμαστε πιστοί προς τις ρίζες και το παρελθόν μας. 

Γιατί τα όρια (ο Κρόνος), πρέπει να είναι αυτά που θα βάζουμε εμείς, αισθανόμενοι, (τη Σελήνη μας), όχι μέσω φοβιών, αλλά μέσα από τη λαχτάρα της καρδιάς μας για χαρά, αγάπη, άρα αληθινά αισθήματα και ολοκλήρωση (που είναι η έκφραση του Ήλιου μας)!

Τα παραπάνω διακρίνονται και λειτουργούν όταν έχουμε στο γενέθλιο αστρολογικό μας χάρτη δύσκολες όψεις μεταξύ της Σελήνης με τον Κρόνο, αλλά και του Ήλιου με τον Κρόνο, ενώ γίνονται ακόμα πιο έντονες όταν αποτελούν μέρη ενός ολόκληρου σχηματισμού ενεργοποιώντας ολάκερη τη ζωή μας.

Χωρίς να παραλείψουμε ότι επηρεαζόμαστε εξίσου δυνατά όταν ο Κρόνος από διέλευση, βρίσκει σε όψη το Γενέθλιο Ήλιο, τη Γενέθλια Σελήνη μας, ή τον άξονα Ωροσκόπου - Δύσης.

Ιδιαίτερη επίδραση υφίσταται όταν τέτοιες παρόμοιες συμπτύξεις τις συναντάμε και στα προοδευτικά συστήματα, που ενεργοποιούνται κατά την προσπέλαση Νέας Σελήνης ή Πανσελήνου που τα αγγίζει, (ειδικά όταν είναι και έκλειψη).

Τέλος, την πυροδότηση τους μπορεί να την προκαλέσουν και διελεύσεις γρήγορων πλανητών όπως ο Άρης, η Σελήνη και ο Ήλιος ως ξέχωροι ο ένας από τον άλλον, ακόμα και ο Ερμής, (παρ' όλο που τον έχουμε υποτιμημένο  για τέτοιες δουλειές), όταν αγγίξουν τις επίμαχες περιοχές.